ΧΩΡΙΣΜΟΣ (δεύτερο μέρος)

Πείσμα το πείσμα και δυο δα βγούμενε χαμένοι
κι ίντα δα καταλάβομε να ζούμε χωρισμένοι

Ο χωρισμός τση σα σεισμός εταρακούνησέ με
δε το περίμενα ποτέ κι όμως αρνήθηκέ με

Σα το φαράγγι που στα δυο ένα βουνό το σκίζει
ανάμεσά μας χωρισμός μπήκε και μας χωρίζει

Σκοτίδι ο κόσμος γίνηκε αφού'φυγες μακρυά μου
μέχρι να ζω στα σκοτεινά θά'ναι τα όνειρά μου

Ο ήλιος εσκοτείνιασε κι όλη τη νύχτα πάλι
δα κάθομαι να σκέφτομαι πως είσαι σ'άλλη αγκάλη