Εστόλισά τη...

Εστόλισά τη τη καρδιά

σα δέντρο Χριστουγέννω

κι έχει στολίδια τσοι χαρές

που από σένα παίρνω

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!

Μετά από ένα περίπου μήνα απουσίας μου

λόγω βλάβης του υπολογιστή (που δεν ξέρω

αν ήταν βλάβη) και της σημερινής αποκατάστασης

(που δεν ξέρω πως προέκυψε)

μου δίνεται η ευκαιρία

να σας ευχηθώ

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

(μαντινάδες από αύριο)

Είσαι φωθιά ...

Είσαι φωθιά κι ήρθα κοντά
λίγο να με ζεστάνεις
μα μ'έκαψες κι ούτε νερό
δε βρήκες να με γράνεις

γραίνω : βρέχνω

Σα τη κοπρά'ναι...

Σα τη κοπρά'ναι τα λεφτά

σκορπάς τα κι ωφελούνε

κι αν τα μαζώνεις στο σωρό

ζένουνε και βρωμούνε

Φεγγάρι πού'σαι φίλος μου...

Φεγγάρι πού'σαι φίλος μου

παράπονα σου κάνω

να μη περνάς ογλήγορα

τ'όνειρο να μη χάνω

Βιόλα μου γιάντα φύτρωσες...

Βιόλα μου γιάντα φύτρωσες

σε περιβόλι ξένο

που τό'χουνε χωρίς νερό

και γυροτραφισμένο

-

Παλεύγει ο νους...

Παλεύγει ο νους με τη καρδιά
στσ'αγάπης το πεδίο
και δε μπορεί το νικητή
να βρει ούτε μαντείο

Τη μέρα που...

Τη μέρα που απ'τά δυτικά

ο ήλιος δα προβάλει

τότε μπορεί να σ'αρνηθώ

να κάμω αγάπη άλλη

Φυλακισμένη στο...

Φυλακισμένη στο μυαλό

χωρίς να θέλω σ'έχω

κι από τσοι δυο μας φυλακή

ποιος είναι δε κατέχω

Παλιά σημάδια...

Παλιά σημάδια στη καρδιά

αιμορραγούνε πάλι

η πρώτη αγάπη υπεύθυνη

είναι γι'αυτό το χάλι

Εκακοσύνεψε η ...

Εκακοσύνεψε η πληγή
από τη πρώτη αγάπη
κι ώστε να ζω δε θα το βρώ
τση γιατρειάς το χάπι

Αν ήταν δίκαιος ...

Αν ήταν δίκαιος ο Θιος
δεν ήπρεπε να δίνει
στσοι εμισούς μόνο χαρές
και στσ'άλλους την οδύνη

Άμα δ'αργήσω να σε δω...

Άμα δ'αργήσω να σε δω
τα λογικά μου χάνω
πληγή καινούργια αιμορραγεί
απάνω στη παλιά μου

Πολλές φορές μεταξυπνώ...

Πολλές φορές μεταξυπνώ
να δω αν είναι αλήθεια
τ'όνειρο που μ'αλάφρωσε
το πόνο μεσ'τά στήθεια

Γιάντα ο ήλιος το ...

Γιάντα ο ήλιος το πρωί
απ'τό φεγγάρι κλέβει
τη λάμψη κι εμποδίζει το
το κόσμο να μαγεύει

Η μοίρα πάλι μ'έβαλε ...

Η μοίρα πάλι μ'έβαλε
κύματα να παλέψω
και δε μ'αφήνει τση ζωής
λίγη χαρά να κλέψω

Η μοίρα πάλι μ'έβαλε
κύματα να παλέψω
κι ας ήθελα μια πατουχιά
χώμα να καλλιτέψω

Χωρίς αδυνατά φτερά ...

Χωρίς αδυνατά φτερά
όσα πουλιά πετούνε
απ'τα ψηλά στα χαμηλά
μια μέρα θα βρεθούνε

Ο κυνηγός που το λαγό...

Ο κυνηγός που το λαγό
στη κοιμθιά σκοτώνει
δε κάνει το κατόρθωμα
για να το καμαρώνει

Τόπο ανέ βρει ...

Τόπο ανέ βρει μέσ'τη καρδιά
το μίσος και φωλέψει
ότι η αγάπη έχτισε
μπορεί να καταστρέψει

Με δυο ρακές ...

Με δυο ρακές απού δα πιω
είμαι και μεθυσμένος
γιατί'μαι κι απ'τό άρωμα
μιας βιόλας ποτισμένος

Για την αγάπη ...

Για την αγάπη ο άνθρωπος
μπορεί και να ποθάνει
μα ο έρωτας και φονικό
να σκέφτεται τον κάνει

Πουλιά στην εδική μου...

Πουλιά στην εδική μου αυλή
σα πρώτα δε λαλούνε
φαίνετ' επηρεάζουντε
απ'τσοι λυγμούς π'ακούνε

Η μοίρα πάνω ...

Η μοίρα πάνω στη καρδιά
συνέχεια ξαμώνει
κι έρχεται κάθε όνειρο
που κάνω και σκοτώνει

Ήθελα νά'χα...

Ήθελα νά'χα του αετού
οντέ πετά τη χάρη
να βγω να δω από ψηλά
που βρίσκει τόσα θάρρη

Πως να ξεχάσω ...

Πως να ξεχάσω το καιρό
τση εδικής μου νιότης
που τα σημάδια μ'άφηκε
τσ'αγάπης μου τση πρώτης

Mε μαύρα ρούχα ...

Με μαύρα ρούχα εσκέπασα
πληγές πού'χω στο σώμα
για να ταιριάζει στα όνειρα
πού'βαψες τέθοιο χρώμα

Η μοίρα πάνω στη ...

Η μοίρα πάνω στη καρδιά
σαφί σημάδι βάνει
τόπος που είναι δύσκολο
κάθε πληγή να γειάνει

σαφί : συνέχεια

Κάθε πληγή ...

Κάθε πληγή αγιάτρευτη
πού'χω και τυρανούμαι
με βασανίζει μ'αφορμή
έχω να σε θυμούμαι

Πολλές φορές ...

Εθνική γιορτή σήμερο και ...

Πολλές φορές χρειάζεται
ΟΧΙ γερά να πούμε
κι άλλες μας βάνει η ζωή
στο ΝΑΙ να συβαστούμε

γερά να πούμε : να φωνάξομε δυνατά
συβαστούμε : συμφωνήσουμε,συμβιβαστούμε

Στη φυλακή τση ...

Στη φυλακή τση σκέψης μου
ισόβια κλεισμένη
σ'έχω κι εκειά δα σε κρατώ
κι ας είσαι μπλιο μια ξένη

Νά'ταν χαρές τα ...

Νά'ταν χαρές τα βάσανα
που μού'χεις χαρισμένα
δα μπόρουνα δέκα ζωές
να ζήσω ευτυχισμένα

Ακόμη και στο όνειρο ...

Ακόμη και στο όνειρο
να δω χαρά φοβούμαι
πως θά'ρθει η μοίρα να χτυπά
τη πόρτα που κοιμούμαι

Στη θάλασσα ...

Στη θάλασσα τσ'αγάπης σου
δα μπω να κολυμπήσω
και δε με γνιάζει τσοι καιρούς
απου δα συναντήσω

Και στο παράδεισο...

Και στο παράδεισο να πας
δεν έρχομαι μαζί σου
με κόλαση δα μοιάζουνε
ο χαρές του παραδείσου

Φεγγάρι πού'σαι στα..

Φεγγάρι πού'σαι στα ψηλά
κι είσαι από χρόνια φίλος
πες του μη γίνεται φονιάς
του ονείρου μου ο ήλιος

Σ'όσα πουλιά'ναι...

Σ'όσα πουλιά'ναι άμοχρα
ακόμη τα φτερά ντως
δα πρέπει και να βλέπουντε
στο πρωτοπέταμά ντως

άμοχρα : αμέστωτα
βλέπομαι : προσέχω

H μυρωδιά σου...

Η μυρωδιά σου βιόλα μου
με έχει πλανταμένο
κι είναι φορές που κι αναπνιά
με δυσκολία παίρνω

Αν ήθελες τσοι...

Αν ήθελες τσοι κόπους μου
μοίρα να μου πλερώσεις
δε δα σου πόμενε σταλιά
χαρά αλλού να δώσεις

Τη σκέψη μου...

Τη σκέψη μου προξενητή
απόψε δα τη κάνω
και δα τη πέψω να σου πει
πόσο ψηλά σε βάνω

Κάθε που χτίζω...

Κάθε που χτίζω μια φωλιά
άλλα πουλιά χαλούνε
γιατί υπάρχουν και πουλιά
που με τη ζήλεια ζούνε

Η πίκρα εγίνηκε...

Η πίκρα εγίνηκε χαρά
κι ο πόνος μου ελπίδα
μα δεν εκράτησε πολύ
το όνειρο που είδα

Μια σπίθα φτάνει...

Μια σπίθα φτάνει το ντουνιά
όλο να τονε κάψει
κι ένα σου βλέμμα τση καρδιάς
τη φλόγα να ανάψει

Χάρη απόψε σου ζητώ...

Χάρη απόψε σου ζητώ
οντέ δα βγεις φεγγάρι
να πεις του ήλιου το πρωί
τ'όνειρο μη μου πάρει

Ακόμη και στη κόλαση...

Ακόμη και στη κόλαση
να πας εγώ κλουθώ σου
αφού σα κόλαση δα ζω
τον αποχωρισμό σου

Έχουν ελπίδα γυρισμού...

Έχουν ελπίδα γυρισμού
όλοι οι ξενιτεμένοι
μα ο ξένος μεσ'τό σπίτι ντου
ίντα να περιμένει

Παλεύγει ο νους ...

Παλεύγει ο νους με τη καρδιά
κι είναι σκληρή η μάχη
και δε κατέχει ούτε ο Θιος
το τέλος απού θά'χει

Μοιάζουν με σκόνη...

Μοιάζουν με σκόνη τα όνειρα
του κάθε πονεμένου
που δε μπορεί ν'αντισταθεί
στο φύσημα τ'ανέμου

Απ'όταν σ'έπιασα...

Απ'όταν σ'έπιασα πουλί
έχεις να κελαϊδήσεις
γι'αυτό δ'ανοίξω το κλουβί
ελεύτερο να ζήσεις

Τα βάσανά μου άλλος...

Τα βάσανά μου άλλος κιανείς
δε θέλω να κατέχει
μα πως μπορώ το δάκρυ μου
να κάμω να μη τρέχει

Μαυροντυμένο το κορμί...

Μαυροντυμένο το κορμί
έχω για να ταιριάζει
στο χρώμα πού'χει η καρδιά
'πό'να κρυφό μαράζι

Ανέ τη δεις φεγγάρι μου...

Ανέ τη δεις φεγγάρι μου
κι είναι μετανοιωμένη
μη τση το πεις πως η πληγή
που μού'καμε δε γειαίνει

Πουλί απού πετά...

Πουλί απού πετά ψηλά
όσο κι αν το ζηλεύγεις
στάσου κι αποκαμάρωνε
και σκάγια μη ξοδεύγεις

Χίλια κομμάθια...

Χίλια κομμάθια η καρδιά
Θε μου και πως αντέχει
μια μαχαιριά απ'τή χέρα τση
κάθε κομμάτι έχει

Νά'ταν αλήθεια τ'όνειρο...

Νά'ταν αλήθεια τ'όνειρο
που είδα οψές το βράδυ
απ'τη ζωή μου θά'φευγε
για πάντα το σκοτάδι

Νά'ταν αλήθεια τ'όνειρο
που οψές το βράδυ είδα
δε δα μου πάντιχνε ποτέ
στο δρόμο καταιγίδα

παντίχνω: συναντώ

οψές: χθες

Σκοτίδι ο κόσμος...

Σκοτίδι ο κόσμος γίνεται
αλάργο μου σα φύγεις
και του παράδεισου άμα ρθεις
τη πόρτα μου ανοίγεις

Ίντα γυρεύγει...

Ίντα γυρεύγω στσ'εκκλησές
για το θεό'μαι ξένος
εγώ'μαι στην εικόνα σου
χρόνια εδά ταμένος

Χωρίς τον ήλιο δε μπορεί...

Χωρίς τον ήλιο δε μπορεί
να φέξει το φεγγάρι
χωρίς αγάπη η ζωή
καμιά δε θά'χε χάρη

Όλο το τόπο...

Όλο το τόπο τση καρδιάς
τον έχεις αγκαρέψει
και άλλη νά'θελε να μπει
ντελόγο δα μισέψει

αγκαρεύω: καταλαμβάνω

Η σκέψη πού'πεψε...

Η σκέψη πού'πεψε η καρδιά
κοντά σου να ραφώξει
δε του φρουκάται του μυαλού
που θέλει να σε διώξει

Η αγάπη σου με το...

Η αγάπη σου με το καιρό
του φθινοπώρου μοιάζει
που πότε βρέχει και βροντά
και πότε ο ήλιος λιάζει

Καλιά'χω φίλου μπιστικού...

Καλιά'χω φίλου μπιστικού
τα λόγια τα αντρίκια
παρά του ίδιου τ'αδερφού
που σκέφτεται σταλίκια

σταλίκια: οροθέσια

Δε το θυμούμαι...

Ξεκίνησε τη περασμένη βδομάδα η "αποστακτική περίοδος" όπως γράφει η εφημερίδα "Ανατολή" και...

Δε το θυμούμαι νά'χω πιει

ρακί και να μεθύσω

μα χάνω ζάλο κι εμιλιά

άμα σε συαντήσω

Στη μπάντα κάνω...

Στη μπάντα κάνω, η χαρά
όντε δα μου παντήξει
και τσ'αρμηνεύγω να σε βρει
χωρίς να με ρωτήξει

Στην άκρα-άκρα...

Στην άκρα-άκρα του γκρεμού
που είσαι φυτρωμένη
θά'ρχομαι βιόλα να θωρώ
αν είσαι ποτισμένη

Στο πόνο είμαι...

Tου πόνου είμαι σύντροφος
για τη χαρά ένας ξένος
γι'αυτό σαφί δα με θωρείς
νά'μαι μαυροντυμένος

Χάρε σε όλους μια...

Χάρε σε όλους μια σειρά
να έχεις κρατημένη
μη ξαναδούμε μάνα μπλιο
στα μαύρα βουτημένη

Στα δάκρυά σου...

Στα δάκρυά σου να πνιγείς
στη κάψα σου να λιώσεις
να ζήσεις χρόνους εκατό
κι αγάπη να μη νοιώσεις

Όντε τη φέρω στο...

Όντε τη φέρω στο μυαλό
τη σκέψη μου ανελώνει
τρόπο γυρεύγει να τη βρει
κοντά τση να ραφώνει

Κοφτές βεντούζες...

Κοφτές βεντούζες κι εντριβές
με τη ρακή δε κάνω
το γιατρικό μου το κρατείς
στα χείλια σου απάνω

Δε φτάνει πως...

Δε φτάνει πως εθρούλισε
ήβγαλε και αέρα
κι η αγάπη μου τα διάπαντα
ήπιασε σε μια μέρα

Απ'όταν εχωρίσαμε έχει...

Απ'όταν εχωρίσαμε
έχει να ξημερώσει
ήλιος να βγει, στα μάθια μου
το δάκρυ να στεγνώσει

Συντάλαχος...

Συντάλαχος ακούγεται
μέσα στα σωθικά μου
όντε δα ρίξεις τη μαθιά
απάνω στη μαθιά μου

Πρώτης αγάπης...

Πρώτης αγάπης στεναγμέ
πρώτης αγάπης σκέψη
πρωτοφανήστικε σεβντά
το νου μου έχεις κλέψει

Σ'άνυδρο τόπο...

Σ'άνυδρο τόπο φύτρωσες
κι όχι στον εδικό σου
και δα σε κάψει ο καιρός
βιόλα μου στον αθό σου

Μη χαμηλώνεις ...

Μη χαμηλώνεις τη μαθιά
όντε συναντηθούμε
άλλη αφορμή δε βρίσκομε
δυο λόγια για να πούμε

Μάρτυρας τω βασάνω μου...

Μάρτυρας τω βασάνω μου
έχει γενεί το δάκρυ
και δε στεγνώνει κιαολιάς
των αμαθιώ μου η άκρη

κιαολιάς : καθόλου

Παλεύγει ο νους...

Παλεύγει ο νους με τη καρδιά
και βρίσκομαι στη μέση
ν'αποφασίσω δε μπορώ
ποιανού να πάρω θέση

Ποτέ δε σκότωσα...

Ποτέ δε σκότωσα λαγό
στη κοιμιθιά ντου μέσα
και τσοι εχθρούς μου πάντοτε
τσοι πολεμώ με μπέσα

Φεγγάρι απόψε...

Φεγγάρι απόψε ανέφαλα
βρήκες στη περασά σου
και στέκουνται εμπόδιο
να δω την ομορφιά σου

Απ'όταν εχωρίσαμε...

Απ'όταν εχωρίσαμε
ο ήλιος δε προβαίνει
και του μυαλού μου ο αργαλειός
ελπίδες μπλιο δε φαίνει

Κύματα πού'ναι...

Κύματα πού'ναι σα βουνά
μ'έχουνε κυκλωμένο
μα'γώ ξανοίγω πάντα ομπρός
να δω στεριά ανιμένω

To σίδερο λένε...

Το σίδερο λένε κολλά
μόνο πάνω στη βράση
και για πει ο παπάς "αμήν"
πρέπει και να ταιριάσει

Φεγγάρι Αυγουστιάτικο...

Φεγγάρι αυγουστιάτικο
είσαι στον ουρανό μου
να μη πομείνει σκοτεινό
κιανένα όνειρό μου

Γη σκόλη γη ...

Γη σκόλη γη καθημερνή
είναι το ίδιο πράμα
ποτέ ντως δε στεγνώξανε
τα μάθια από το κλάμα

γη : ή
σκόλη : εορτή

Τση θάλασσας τα...

Τση θάλασσας τα κύματα
σβήνουνε στ'ακρογυάλι
και του σεβντά μου οι στεναγμοί
στη δροσερή σου αγκάλη

Πουλί που είναι...

Πουλί που είναι στο κλουβί
κελαϊδεί με πόνο
γι'αυτό τη πόρτα τση καρδιάς
ποτέ δε μανταλώνω

μανταλώνω: κλειδώνω

Όσες πληγές μου...

Όσες πληγές μου άνοιξες
τόσες χαρές να νοιώσεις
με μια ελπίδα εγώ δα ζω
ότι δα μετανοιώσεις

Φεγγάρι είσαι όμορφο...

Φεγγάρι είσαι όμορφο
κιανείς δεν αμφιβάλλει
μα'πό τον ήλιο δανεικά
είν'όλα σου τα κάλλη

Τα φύλλα σου...

Τα φύλλα σου μαράνανε
τ'αναστενάγματά μου
και πόμεινε πεντάξερος
ο κήπος σου καρδιά μου

Ακόμη και στη κόλαση...

Ακόμη και στη κόλαση
έρχομαι'γώ μαζί σου
μαζί σου και η κόλαση
μοιάζει του παραδείσου

Θέλω η πληγή...

Θέλω η πληγή που μ'άνοιξε
αγιάτρευτη να μείνει
ο πόνος νά'ναι αφορμή
για να θυμούμαι εκείνη

"Ουδέν κακόν αμιγές καλού"

Όσο ανάβει το κερί
η φλόγα ντου σου φέγγει
κι όσο σου φέγγει το θωρείς
όλο και λιγοστεύγει

Στ'αχινοπόδια...

Στ'αχινοπόδια προπατώ
και στσ'ασπαλάθους πάνω
κι ότι θυσία χρειαστεί
για να σε βρώ δα κάνω

αχινοπόδι, ασπάλαθος: είδη αγκαθωτών θάμνων

Tη μυρωδιά σου...

Τη μυρωδιά σου ρόδο μου
με αίμα τη πληρώνω
γιατί με τσοι αγκάθες σου
τα χέρια μου αγκυλώνω

"Θάλασσα και πυρ...

...και γυνή τρίτον κακόν"

Α δε σε πνίξει ο γυαλός
και η φωθιά σε κάψει
αζωντανό η γυναίκα σου
μπορεί και να σε θάψει

Στο χύμα τρέχει...

Στο χύμα τρέχει το νερό
στο σώπατο στερνιάζει
και μένα τ'ανεβόλεμα
τσ'αγάπης σου κουράζει

χύμα : κατηφόρα
ανεβόλεμα : ανηφόρα

"Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν"

Στσοι όρκους σου επίστεψα
και στα μεγάλα λόγια
κι απ'τη βεντέμα βρέθηκα
να βρίσκω ραντολόγια

βεντέμα : μεγάλη παραγωγή
ραντολόγια : απομεινάρια

Σήμερο έχει αφορμή...

ΣΗΜΕΡΟ ΕΧΕΙ ΑΦΟΡΜΗ
ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΝΑ ΞΩΜΕΙΝΕΙ
Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ Π'ΑΛΑΡΓΟ ΣΟΥ
ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΠΟΜΕΙΝΕΙ

γιατί...

Ήτανε μέρα Κυριακή εννιά κι εικοσιπέντε

σπερνό δεκαπενταύγουστου του δυο χιλιάδες πέντε

Τη μέρα που κηδεύανε και του Χριστού τη μάννα

εχτύπησε λυπητερά για σένα η καμπάνα

Έφυγες μα η σκέψη μας θά'ναι πάντα μαζί σου

ν'αποσπερίζομε μαζί στσ'αυλές του παραδείσου

Με τ'άρωμά σου...

Με τ'άρωμά σου εμάλαξα
βιόλα μου στο μυαλό μου
τσοι σκέψεις μου και πολεμώ
να χτίσω τ'όνειρό μου

μαλάσω :φτιάχνω πηλό ή λάσπη
πολεμώ :προσπαθώ

"Άχθος αρούρης"

Θά'βανα στο λαιμό θελιά
αν ήβρισκα το θάρος
ετσα που εκατάντησα
νά'μαι στσοι άλλους βάρος

"Μέτρον άριστον"

Να μη ζυγώνεις τα πολλά
τα λίγα μη σε φτάνουν
λόγια και ζάλα α δε μετράς
σε ταραχτά σε βάνουν

ζυγώνω: επιδιώκω
ταραχτάς : ανησυχία,περισυλλογή

Αέρας στα φτερά μου

Πως να πομείνει απότιστος
ο κήπος τση καρδιάς μου
πού'σαι αέρας κι ίδωκες
δύναμη στα φτερά μου

...θα σε ποτίζω

Ποτέ δε στένεις το καρπό
δεντρό μα σε ποτίζω
γιατί στην ασκενιάδα σου
στη κάψα μου καθίζω

ασκενιάδα : ίσκιος

Aποσπάσματα...

απο την Ασκητική (Καζαντζάκης)...
σε δεκαπεντασύλλαβο

Ότι συμβαίνει γύρω μας
έχομε όλοι ευθύνη
και όποιος δε την αγαπά
φταίχτης κι αυτός δα γίνει

Μήτρα και μνήμα,η αρχή
και τέλος, στο σκοτίδι
κι είναι στη μέση η ζωή
ολόφωτο στολίδι

"Χρόνου φείδου"

Αυτό πού'ναι για σήμερο
γι'αύριο μην τ'αφήνεις
γιατί μαζώνουνται πολλά
κι άπραγος δα πομείνεις

"Γνώθι σ'αυτόν"

Τον απατό σου που μπορεί
να φτάξει, κι ίντα θέλει
κάτεχε και να μη ζητάς
από τη σφίγγα μέλι

απατός: εαυτός

"Μηδένα προ του...

τέλους μακάριζε"

Μπορεί να κοντοσίμωσες
στο τέρμα για να φτάξεις
μα ξάνοιγε και που πατείς
αν θες να μη σκοντάψεις

κοντοσιμώνω: πλησιάζω
ξανοίγω: βλέπω

Μόνο αν συμβεί...

Μόνο αν συμβεί καμια φορά
και ο γυαλός γλυκάνει
δα σταματήσει η καρδιά
χτύπους για σε να βγάνει

"Μη προτρεχέτω...

...η γλώσσα της διανοίας"

Να μη γλακά η γλώσσα σου
πιο μπρος απ'τό μυαλό σου
γιατί σου βγαίνει σε κακό
και όχι σε καλό σου

γλακά: τρέχει

Και τση καρδιάς μου...

Και τση καρδιάς μου ο βασμός
αδύναμος γροικάται
γιατί σε φιλοξένησε
και πράμα δε θυμάται

βασμός : παλμός
γροικάται : ακούγεται

"Δρυός πεσούσης...

...πάς ανήρ ξυλεύεται"

Να βγεις σε μια ψηλή κορφή
σκοπό σου νά'χεις βάλει
αν είναι σώπατο μπορούν
να προπατούνε κι άλλοι

"Έν οίδα ότι ουδέν οίδα"

Ότι κι αν μάθεις στη ζωή
να σου πομείνει ένα
πως πράμα ομπρός στ'αμάθητα
είναι τα μαθημένα

πράμα : τίποτα

"Έξ όνυχος τον λέοντα"

Μόνο ότι αξίζει να θωρείς
είναι μεγάλο λάθος
γίνεται και καμιά φορά
χρυσάφι και ο άθος

θωρώ: βλέπω
άθος : στάχτη

"Συν Αθηνά και χείρα κίνει"

Aν δε συντράμεις μιαολιά
και συ, μην ανημένεις
να σωπατίσει ο θεός
το δρόμο που διαβαίνεις

συντράμω : βοηθώ
μιαολιά : λίγο
σώπατο : ίσωμα

Είσαι ο χτύπος...

Είσαι ο χτύπος τση καρδιάς
κι ο αέρας π'αναπνέω
το γέλιο'ντε χαμογελώ
το δάκρυ όντε κλαίω

όντε : όταν

...καπνόν αποθρώσκοντα...

Σπίτι που στον ανηφορά
δε δεις καπνό να βγάνει
μοιάζει καρδιάς που δε χτυπά
κορμιού πού'χει ποθάνει

ανηφοράς : καμινάδα

Με τα φτερά σου...

Με τα φτερά σου αετέ
άλλου πουλιού δε μοιάζουν
γι'αυτό και δε πετούν ψηλά
στα χαμηλά φωλιάζουν

Άμα δεν έχει το δεντρό...

Άμα δεν έχει το δεντρό
στη γη βαθειά ριζώσει
κι ο αέρας ο παραμικρός
μπορεί να ξεπατώσει

Πρώτη αγάπη (μέρος τρίτο)

Πρώτης αγάπης τραύματα
ο χρόνος δε τα γειαίνει
παντοτινά μεσ'τη καρδιά
ο πόνος σου πομένει

Που να τη βρω την αντοχή
να κάμω αγάπη άλλη
στη πρώτη πίστεψα πολύ
κι ήρθα σε μαύρο χάλι

Στον έρωτά σου κοπελιά
δεν έχω εμπιστοσύνη
γιατί'χω από το πρώτο μου
ακόμη την οδύνη

Κλικ επαέ για να δείτε κι άλλες με "πρώτη αγάπη"

Παράπονα στη...

Παράπονα στη μοίρα μου
ποτέ δεν έχω κάμει
γιατί μου χάρισε χαρές
μα τσ'ίκαμα χαράμι

Ώρα που αλλάσει...

Ηλιοβασίλεμα στη Μίλατο

Ώρα που αλλάσει χρώματα
κι ο ήλιος βασιλεύγει
αυτή την ώρα η σκέψη μου
σε ανεγογυρεύγει

Ξεπετασάρικο...

Ξεπετασάρικο πουλί
στο πρωτοπέταμά σου
μη πας αλάργο απ'τη φωλιά
με τ'άμοχρα φτερά σου

αλάργο : μακρυά
άμοχρα : αδύνατα

Δεν είναι μόνο...

Δεν είναι μόνο οι νεκροί
στα μνήματα που λένε
έχει και δίπλα μας πολλούς
νεκρούς κι ας αναπνένε

Με μαύρα ρούχα ...

Με μαύρα ρούχα εσκέπασα
στο στήθος τσι πληγές μου
με μαύρα για να μοιάζουνε
στσ'ελπίδες που ίδωκές μου

Φωθιές

Η αγάπη σου'ναι μια φωθιά
που πότε με πυρώνει
και πότε σα τη πυρκαγιά
κεντά και με σκοτώνει

Είσαι φωθιά και ίκατσα
κοντά σου μη κρυώνω
μα συ ελαβουρντάνιασες
και στάχτες μείναν μόνο

πυρώνει: ζεσταίνει

κεντά: ανάβει

Στσι βάτους μέσα...

Στσι βάτους μέσα φύτρωσες
βιόλα μου μυρισμένη
μα δα σε κόψω κι ας βρεθώ
με χέρα ματωμένη

Ζωή'ναι...

Ζωή'ναι στ'όνειρο χαρά
και χρέος σαν ξυπνήσεις
το χρέος να γενεί χαρά
πρέπει να πολεμήσεις

πολεμώ: προσπαθώ

Σαν το πουλί που τα φτερά...

Σαν το πουλί που τα φτερά
έχει τραυματισμένα
ετσά και μένα η ζωή
περνά χωρίς εσένα

Στον ουρανό μου...

Στον ουρανό μου δε θωρώ
ήλιο, φεγγάρι, αστέρια
με μαύρα σύννεφα περνώ
χειμώνες, καλοκαίρια

Η ομορφιά τση ψυχής

Ο χρόνος φθείρει τσ'ομορφιές
λένε και είν'αλήθεια
μά'ναι και μια που δε μπορεί
κρυμμένη μέσ'τα στήθεια

Και ο θεός...

Και ο θεός πού'χει πολλούς
αγγέλους δα ζηλέψει
που τη καρδιά μου ωσάν και σε
άγγελος έχει κλέψει

Λείπεις...

Λείπεις κι η απουσία σου
μ'έχει βερεμιασμένο
δε νταγιαντίζει η καρδιά
κι άλλο να σ'ανημένω

βερέμι : ανίατη ασθένεια
νταγιαντίζω : υποφέρω
ανημένω : περιμένω

Μέσ'το μυαλό μου...

Μέσ'το μυαλό μου εγίνηκες
μοναδική μου σκέψη
και δε τ'αφήνεις πουθενά
αλλού να ταξιδέψει

Όλη τη μέρα το κορμί...

Όλη τη μέρα το κορμί
κι όταν νυχτώνει η σκέψη
γίνανε αιτία κι η χαρά
'πο μένα'χει μισέψει

Στη θάλασσα...

Στη θάλασσα τσ'αγάπης σου
όποιος κι αν κολυμπήσει
τη μια πλυμάτσα δα γενεί
την άλλη κάνει ρήχη

πλυμάτσα : πλυμμυρίδα
ρήχη : άμπωτις

Κλικ επαέ για να δείτε κι άλλες με "θάλασσα"

Φεγγάρι (Μέρος τέταρτο)

Με τρόπο απόψε ανέ τη δεις
να τση το πεις φεγγάρι
ποθαίνω κι είναι αφορμή
τσ'αγάπης τση τα βάρη

Φεγγάρι απόψε ανε τη δεις
πως μ'έχει ξεχασμένο
πες τση πως ζω μόνο γι'αυτή
κι ότι τη περιμένω

Ανέ τη δεις φεγγάρι μου
πως έχει μετανοιώσει
να μη τση πεις πως το κορμί
για κείνη έχει λοιώσει

Το ίδιο αίμα

Αφού μέσα στσι φλέγες μας
έχει κυκλοφορήσει
το ίδιο αίμα πως μπορεί
κιανείς να μας χωρίσει

Ποτέ σου μα μη...

Ποτέ σου να μη προπατείς
στα ζάλα μου απάνω
να μη γλυστρίξεις και πνιγείς
στα δάκρυα που βγάνω

ζάλα : βήματα

Το όμορφο, τ'αληθινό...

Το όμορφο, τ'αληθινό
σαφί δα ξεχωρίζει
κιανένα μην αφήνουνε
ποτέ να ξεστρατίζει

σαφί : πάντοτε

Δε παραπονούμαι...

Μ'άφησες ανοιχτές πληγές
μα δε παραπονούμαι
γιατί'ναι ο πόνος αφορμή
εσένα να θυμούμαι

Ανέφαλο βροχής...

Νά'σουν ανέφαλο βροχής
να'ρθείς να σταματήσεις
εκειά που είμαι τη φωθιά
που μ'άναψες να σβήσεις

ανέφαλο : σύννεφο

Νά'ναι ο δρόμος...

Νά'ναι ο δρόμος καθαρός
έχει μεγάλη αξία
το τέρμα αλάργο ή κοντά
δεν έχει σημασία

αλάργο : μακρυά

Σατυρικές (μέρος δεύτερο)

Ο λύχνος μου ετρύπησε
δε στένει μπλιο το λάδι
και είναι απόψε ήσυχο
για τσι χοχλιούς το βράδυ

Τσι ανεμολιαστούς χοχλιούς
να βρίσκεις στσι τροχάλους
ποτέ δετάδες μη χαλάς
ζημιές μη κάνεις στσ'άλλους

μπλιο : πια
ήσυχο : χωρίς αέρα (απαραίτητη προϋπόθεση
για να έχει χοχλιούς)
χοχλιοί : σαλιγκάρια
δετάδα : ξερολιθιά
τρόχαλος : χαλασμένη ξερολιθιά

στένει : συγκρατεί

Κλικ επαέ για να δείτε κι άλλες "σατυρικές"

Ψακή'ταν η...

Ψακή'ταν η αγάπη σου
κι ήπια τη μαζωμένη
και για να βρω αντίδοτο
η σκέψη αλλού ξωμένει

Ψακή ή ψάκωμα : Φαρμάκι,δηλητήριο
Μαζωμένη : Όλη
Ξωμένει : Κοιμάται

Με τ'αρολίθου...

Με τ'αρολίθου το νερό
όσοι'χουν ξεδιψάσει
νερό δα βρούνε, η βρύση ντως
αν τύχει και χαλάσει

Αρόλιθος : Κοιλότητα σε βράχο που συγκρατεί το νερό

Ρούκουνα την...

Ρούκουνα την αγάπη σου
η τύχη μού'χει δώσει
και μεσοδόκι στη ζωή
πόνος μη με πλακώσει

Ρούκουνας : Ακρογωνιαίος 'λίθος"
Μεσοδόκι : Κεντρικό ξύλινο δοκάρι που στήριζε
τις στέγες των παλιών σπιτιών

Ο έρωτάς σου απ΄τη καρδιά...

Ο έρωτάς σου απ'τή καρδιά
μετάστασή'χει κάμει
και δε μου πόμεινε μυαλό
στη κεφαλή'να δράμι

Σατυρικές (μέρος τρίτο)

Εθέρισα ότι'σπειρα
μα πως δα τ'αλωνέψω
πού'σπασε ο βολόσυρος
και δε μπορώ ν'αρνέψω

Στο μεσοδόκι του σπιθιού
κρεμαντολιές τσι κάνω
νά'χω ντομάτες για φαί
κι ετσά μπελτέ δε βάνω

Με το γεράνι το νερό
το βγάνω απ'το πηγάι
στο καταπότη ρίχνω το
στ'αυλάκια να το πάει

Τη σκέψη μου μια'ργατινή
στο τζένιο δα τη δέσω
να δω χωρίς τσι έγνοιες σου
ανέ μπορώ να θέσω

Επερονοσποριάσανε
οι πατάτες στο κηπούλι
κρίμα το κόπο πού'καμα
να χάσω ετσά μαξούλι

Kλικ επαέ για να δείτε κι άλλς "σατυρικές"

Αντιφεγγίζουν...

Αντιφεγγίζουν τη χαρά
των αμαθιώ σου οι κόρες
με μια μαθιά σου τση ζωής
ξορίζεις τση τσι μπόρες

Ξορίζω : Διώχνω

Στη λίγωση...

Στη λίγωση φεγγάρι μου
παρέα δα σου κάνω
γιατί θωρώ το πιο καλό
φίλο μου ότι χάνω

Ντρέτα ξαμώνεις...

Ντρέτα ξαμώνεις κι ίκαμες
περόκια τη καρδιά μου
κι ούτε γηθειές ούτε γιατροί
δα βρουν τη γιατρειά μου

ξαμώνω: σκοπεύω
ντρέτα: ίσια
περόκια: διάτρητη
γηθειά: ξόρκι

Παντός καιρού

Βρέχει-χιονίζει σ'αγαπώ
λιάζει-φυσά σε θέλω
είσ'έρωτας παντός καιρού
κι από το Μεραμπέλλο

Ποιος ίφταιξε...

Ποιος ίφταιξε και τη φωλιά

εμίσησες πουλί μου

κι ακούγονται λυπητερά

τραγούδια στην αυλή μου

Δεν έχω κλάψει...

Δεν έχω κλάψει από χαρά
την αφορμή δε βρήκα
και κάθε μου χαμόγελο
είναι γεμάτο πίκρα

Ζάφτι δε κάνω...

Ζάφτι δε κάνω το μυαλό
στον ίδρω μου σειρώνω
η εμιλιά μου χάνεται
κάθε που σ'ανταμώνω

Ζάφτι: έλεγχος
Σειρώνω: στάζω

Ούτε μια στάλα...

Αν τση ζωής μου το υφαντό
κιανείς το προσφονιάξει
ούτε μια στάλα από χαρά
χάμε στη γη δα στάξει

προσφονιάζω: στύβω
χάμε: κάτω

Mόνος στη ...

Μόνος στη "Σπιναλόγγα" μου
βραδυάζει-ξημερώνει
μοιάζω μεσκίνης που κιανείς
ποτέ δε του σιμώνει

Μοιάζω μεσκίνης που κιανείς
ποτέ δε του σιμώνει
κι η μοναξά το αίμα μου
στσι φλέγες μου μαργώνει

Μεσκίνης και φυματικός
χτικιάρης διακονιάρης
δε με πειράζει ανέ γενώ
άλλο αφού δα πάρεις

μεσκίνης: λεπρός
μαργώνει: παγώνει
διακονιάρης: ζητιάνος

Το πως υπάρχουν...

Το πως υπάρχουν άγγελοι
δε πίστεψα ακόμη
αλλά μου πάντιξες εσύ
κι έχω αλλάξει γνώμη

παντίχνω: συναντώ

Στο τόπο που...

Στο τόπο που σε γνώρισα
δα πάω να κλάψω πάλι
κι όρκο να δώσω πως ποτέ
δα κάμω αγάπη άλλη

Στην εδική σου φυλακή...

Στην εδική σου φυλακή
ισόβια πομένω
με σένα δεσμοφύλακα
όλα τα υπομένω

Στου νου μου...

Στου νου μου τη παράσταση
το πρώτο ρόλο έχει
νά'ναι η καρδιά στο έργο αυτό
κομπάρσος δεν αντέχει

Στη κάψα μου...

Στη κάψα μου εγίνηκες
κρυγιό νερό να πίνω
και'γώ φωθιά να πυρωθείς
αν χρειαστεί δα γίνω

Πυρώνομαι : Ζεσταίνομαι

ΕΠΕΙΓΟΝ!!!

ΕΠΕΙΓΟΝ !!!! SΟS !!
Βοηθείστε να σωθεί το κοριτσάκι..
Η μικρή Αργυρώ που είναι μόλις 4 χρονών πάσχει από Νευροβλάστομα (μορφή καρκίνου) και είναι σε πολύ κρίσιμη κατάσταση. Χρειάζεται επειγόντως αίμα ΑΒ Θετικό . Παρακαλώ πολύ όποιον έχει την ίδια ομάδα αίματος προσέλθει στο Νοσοκομείο Παίδων να δώσει αίμα. Τα στοιχεία είναι:Αργυρώ Τερεζάκη του Μανούσου και της Δέσποινας,Νοσοκομείο Αγλαΐα Κυριακού Ογκολογικό τμήμα ή στο τμήμα ΑιμοδοσίαςΘηβών & Λεβαδείας, Αμπελόκηποι Αθήνα.Τηλέφωνο : 213 2009000Ευχαριστούμε πολύ που βοηθάτε την 4χρόνη Αργυρώ, και σας παρακαλούμε προωθήσετε αυτό το μήνυμα σε όσους περισσότερους γνωστούς μπορείτε !!Μπορείτε επίσης να δώσετε αίμα σε οποιοδήποτε Νοσοκομείο και απλά να πείτε για ποιο προορίζεται το αίμα που προσφέρετε ,και να ζητήσετε να ενημερώσουν επειγόντως το Νοσοκομείο Αγλαΐα Κυριακού, Ογκολογικό τμήμα ή το τμήμα Αιμοδοσίας για την προσφορά σας.
Aναδημοσίευση από http://www.erotokritos.gr/

Σ'ένα ζωγράφο...

Σ'ένα ζωγράφο θά'πρεπε
την αφορμή να δώσου
να ζωγραφίσει τη χαρά
οι κόρες τω μαθιώ σου

Έχω μεγάλο ινάτι

Με κατατρέχει η μοίρα μου
μά'χω και γω ινάτι
και δα τη πολεμώ σαφί
μέχρι να βρω ραχάτι

Σατυρικές (μέρος πρώτο)

Νερό δεν έχω και τσ'ελιές
απότιστες τσ'αφήνω
κι άμα δε βρέξει ο Θεός
ίντα κοντό δα γίνω

Καλιά δα βγω στη διακονιά
παρά να πουσουνίσω
σπορέλαια εισαγωγής
και το φα'ί' να ψήσω

Και προπαντός άμα γροικώ
πως τό'χουνε μολέψει
πρώτα με ορυχτέλαια
κι ύστερα τό'χουν πέψει

Γιατί'χομε το πιο αγνό
λάδι στο κόσμο απάνω
γι αυτό και στο τσικάλι μου
σπορέλαιο δε βάνω

Το λιόφτο μου το πότισα
και τό'χω γκουανιάσει
μά'καμε δίφορες ελιές
κιη ντίνα δα αδειάσει

Το λιόφτο μου το πότισα
τό'χω γκουανιασμένο
γιάντα τσι κάνει δίφορες
δε το καταλαβαίνω

διακονιά : ζητιανιά
πουσουνίζω : ψωνίζω
μολέψει : δηλητηριάσει
γκουανός : λίπασμα
ντίνα : μεταλλικό δοχείο (σαν βαρέλι) λαδιού

Στη καλουργιά που...

Στη καλουργιά που ίκαμα
φυτρώσαν'ασπαλάθοι
κι εδά δα τα πληρώσω εγώ
τα εδικά μου λάθη

Δίμουρη η αγάπη σου...

Δίμουρη η αγάπη σου
ψεύτης ο έρωτάς σου
μα δα γυρίσουν οι καιροί
να'ρθεί και η σειρά σου

Συγνώμη μού'πες...

Συγνώμη μού'πες μια βραδυά
και γύρισες κοντά μου
κι έβαλες και τσακώστηκε
ο νους με τη καρδιά μου

Δεν έχω δει ποτέ ...

Δεν έχω δει ποτέ χαρά
κι άμα τη συναντήσω
να μη φανεί παράξενο
αν τη παραμερίσω

Ο δάκος τρώει...

Ο δάκος τρώει την ελιά

τ'αμπέλι η φυλλοξήρα

και μένα τρώνε οι καϋμοί

που απ'όνομι σου πήρα

Όση ρακί και νά'χω πιει...

Όση ρακί και νά'χω πιει

δε μέθυσα ποτέ μου

μα σα σε δω ζαλίζομαι

σκέψη και λογισμέ μου

Στο σπίτι μου αισθάνομαι...

Στο σπίτι μου αιστάνομαι

σαν το ξενιτεμένο

και δεν υπάρχει επιστροφή

για να τη περιμένω

ΟΝΕΙΡΑ (Μέρος πρώτο)

Ούτε στο όνειρο χαρά

δεν έχω δει ποτέ μου

ούτε τη μέρα χαίρομαι

ούτε τη νύχτα Θε μου

Με το παράπονο ξυπνώ

και θέτω με το πόνο

μόνη μου ελπίδα τ'όνειρο

μια-δυο φορές το χρόνο

Λουλούδι που τη μυρωδιά...

Μια βιόλα μέσα στο μπαξέ

έχει καϊναντίσει

φαίνεται έχει ο κηπουρός

μέρες να τη ποτίσει

Nά'χεις τ'αμέντε σου...

Νά'χεις τ'αμέντε σου ανέ δεις
δρόμο φαρδύ και ντρέτο
ποτέ σε μια ψηλή κορφή
δε βγάνει.Κάτεχέ το

Ο δρόμος της "αρετής και της κακίας" του Ηρακλή
(Ελληνική μυθολογία)

Δε μπόρεσα

Eγώ δ'ανοίξω το κλουβί

και δα σ'ελευτερώσω

αφού δε μπόρεσα ποτέ

πουλί να σε μερώσω

Να μη σκοτώνεις...

Να μη σκοτώνεις κυνηγέ

πουλί τραυματισμένο

και προπαντός άμα το δεις

να'ρθεί από τόπο ξένο

ΒΙΟΛΕΣ-ΡΟΔΑ (Μέρος τέταρτο)

Όλα τα ρόδα του μπαξέ
ανθίζουν στο καιρό ντως
μα έρχεται κι η εποχή
που χάνουν τον ανθό ντως

Όσο κι αν είναι όμορφες
μεσ'το μπαξέ οι βιόλες
άμα περάσει ο καιρός
δα ξεραθούνε όλες

Την ώρα που...

Την ώρα που το βλέμμα σου
με το δικό μου σμίγει
κλειδί για το παράδεισο
είναι και τον ανοίγει

Aν ταχυδρόμος...

Αν ταχυδρόμος είσαι συ

του έρωτα φεγγάρι

ένα μαντάτο γιάντα εγώ

ποτέ δεν έχω πάρει

Φάρο σε έχω...

Φάρο σε έχω στη ζωή

να μη παραστρατήσω

κι άμα σε χάσω κάτεχε

ότι και εγώ θα σβήσω

Τα πάθη μου...

Τα πάθη μου ετελάλησες
κι ο κόσμος τά'χει μάθει
μα εγώ χωστά δα τα κρατώ
τα εδικά σου λάθη

ΘΑΛΑΣΣΑ (Μέρος δεύτερο)

Η αγάπη σου τση θάλασσας
μοιάζει πού'ναι μεγάλη
κι όποιος κι αν θέλει δε μπορεί
σταλίκια να τση βάλει

Η αγάπη σου τση θάλασσας
μοιάζει που έχει αλμύρα
κι όση κι αν ήπια εγώ ποτέ
φχαρίστηση δε πήρα

Σ'ανεμοθύελλα'μουνε
ακυβέρνητο καράβι
μα είδα στον ορίζοντα
το φάρο σου ν'ανάβει

Να μη μου λες...

Να μη μου λες πως μ'αγαπάς
γιατί δα το πιστέψω
κι ύστερα πως με μια καρδιά
δυο αγάπες δα παλέψω

Στην αγκαλιά σου...

Στην αγκαλιά σου αιστάνομαι
πως κάνει στάση ο χρόνος
πως δεν υπάρχουν γεραθειά
πως δεν υπάρχει πόνος

Κάνω ευχή...

Παρόλο που δε βρέθηκα
ποτέ μεσ'τή καρδιά σου
κάνω ευχή αληθινά
να βγούνε τα όνειρά σου

ΣΚΕΨΗ-ΛΟΓΙΣΜΟΣ (Mέρος δεύτερο)

Tον έλεγχο τση σκέψης μου
από καιρό'χω χάσει
και πολεμά μα δε μπορεί
εσένα να ξεχάσει

Άμα δ'αργήσω να σε δω
τα λογικά μου χάνω
κι άμα σε δω τρεζαίνομαι
Θε μου κι ίντα να κάμω

Όλη τη μέρα το κορμί
κι άμα νυχτώνει η σκέψη
τα βάσανά μου δε μπορεί
κιανείς να τα πιστέψει

Παρέα έχει το κορμί
το πόνο κάθε μέρα
κι άμα νυχτώνει η σκέψη μου
τσ'έλπίδες διώχνει πέρα

ΓΙΑΤΡΟΙ (Μέρος δεύτερο)

Μ'έχουνε δει πολλοί γιατροί
κι απ'τα συμπτώματά μου
εβγάλανε το πόρισμα
συ θά'σαι η γιατρειά μου

Με τρόπο μού'πανε οι γιατροί
το τέλος ότι φτάνει
ανεπανόρθωτη ζημιά
στο στήθος έχεις κάνει

Με τρόπο μού'πανε οι γιατροί
το τέλος πως σιμώνει
γιατί'φυγες και τη καρδιά
ο πόνος μαραζώνει

Όσο μεγάλη πρόοδο
κι αν κάμει η επιστήμη
το φάρμακο για το σεβντά
άγνωστο δα τση μείνει

Θέλω να βρέχει...

Θέλω να βρέχει που αν κιανείς
ρωτήξει γιάντα κλαίω
τα δάκρυα'ναι τση βροχής
σταγόνες να του λέω

Η δύση αφήνει...

Η δύση αφήνει ανάμνηση
κι η αυγή γεννά ελπίδα
μά'χουν περάσει χρόνια εδά
που ήλιο εγώ δεν είδα

Αφού στο πόνο μου...

Αφού στο πόνο μου γελά
κι όταν γελώ δακρύζει
τάμα δα κάμω στο θεό
πόνους να μου χαρίζει

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΡΙΕ!

Αποχαιρετίσαμε σήμερα ένα σπουδαίο άνθρωπο.Ένα συνθέτη που όλοι μας έχουμε τραγουδήσει τα εξαιρετικά τραγούδια που έχει γράψει."Έφυγε" πολύ πρόωρα (54 χρόνων) χτυπημένος από καρκίνο.Ο μουσικός μας πολιτισμός γίνεται πολύ φτωχότερος χωρίς το Μάριο Τόκα.Είχε πολλά να δώσει ακόμα.Από τη τελευταία του δουλειά είναι και το τραγούδι "άσπρο μαντήλι ανέμιζε" που ακούμε από το Βασίλη Σκουλά.

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Kρητικός ιχνηλάτης

Χωρίς κουλούκι ο κυνηγός
όσα κι αν κάμει ζάλα
μπορεί τη σκάρμη να θωρεί
και να μη παίξει μπάλα

XΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Αυτή τη κάρτα μου στείλανε ο γαμπρός μου με την αδελφή μου και εγώ με τη σειρά μου
σε όλους τους Γιώργηδες και Γεωργίες με τις ευχές μου για...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ!!!

ΠΑΣΧΑ ΣΤΗ ΜΙΛΑΤΟ

Η μεγάλη κατανάλωση αρνιού και οίνου και το υπερβολικό "χλαπάκιασμα" καλιτσουνίων καθιστούν σήμερα αδύνατη την ανάρτηση με μαντινάδες.