Αποχαιρετίσαμε σήμερα ένα σπουδαίο άνθρωπο.Ένα συνθέτη που όλοι μας έχουμε τραγουδήσει τα εξαιρετικά τραγούδια που έχει γράψει."Έφυγε" πολύ πρόωρα (54 χρόνων) χτυπημένος από καρκίνο.Ο μουσικός μας πολιτισμός γίνεται πολύ φτωχότερος χωρίς το Μάριο Τόκα.Είχε πολλά να δώσει ακόμα.Από τη τελευταία του δουλειά είναι και το τραγούδι "άσπρο μαντήλι ανέμιζε" που ακούμε από το Βασίλη Σκουλά.
|
Αυτή τη κάρτα μου στείλανε ο γαμπρός μου με την αδελφή μου και εγώ με τη σειρά μου
σε όλους τους Γιώργηδες και Γεωργίες με τις ευχές μου για...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ!!!
Η μεγάλη κατανάλωση αρνιού και οίνου και το υπερβολικό "χλαπάκιασμα" καλιτσουνίων καθιστούν σήμερα αδύνατη την ανάρτηση με μαντινάδες.
Όσο θα μείνει το κερί
τσ'ελπίδας αναμμένο
για μια ανάσταση μπορώ
και εγώ να ανιμένω
Χρόνια πολλά και καλή ανάσταση σε όλους!
Δε θέλω στο παράδεισο
να πάω σα ποθάνω
εγώ δα'ρθώ στη κόλαση
παρέα να σου κάνω
Κόντρα τση τύχης δα σταθώ
κι ίντα'χω μπλιο να χάσω
βαρέθηκα μεσ'τη ζωη
σαφί να λέω πάσο
Αν είναι ο κυνηγός καλός
κάποτε θα γεράσει
και κρεμασμένος ο τσιφτές
στο τοίχο δα σκουριάσει
Όνειρα πού'ναι δύσκολο αληθινά να βγούνε
έρχουνται και με βρίσκουνε για να με τυρανούνε
Στα όνειρά ντου ο φτωχός ότι αγαπά το έχει
μα η πραγματικότητα πάρα πολύ απέχει
Εκατεδαφιστήκανε όλα τα όνειρά μου
του χωρισμού σου ο σεισμός φταίει γι'αυτό κερά μου
Πόσο δ'αντέξει η καρδιά που ίκαμες ψιχάλια
και δεν εβρέθηκε ποτέ άλλη σε τέτοια χάλια
Χειμώνα έχω στη καρδιά κι η αγάπη έχει παγώσει
μα θά'ρθει και η άνοιξη τη ζεστασά να δώσει
Ο πόνος μέσα στη καρδιά κατάληψή'χει κάμει
δε δα προλάβει το κορμί να ζήσει για να γειάνει
Ίντα να κάμω τση καρδιάς που έχει παλαβώσει
και δεν αφήνει το κορμί λίγη χαρά να νοιώσει
Μ'ένα μαχαίρι ατσάλινο
και η φιλιά σου μοιάζει
που δε στραβώνει πουθενά
ούτε ποτέ σκουριάζει
Ότι αγαπώ το μίσησε
κι ότι μισώ αγαπά το
για ότι λέω εγώ "αμήν"
λέει "ανάθεμά" το
Ότι αγαπώ το μίσησε
κι ότι μισώ το θέλει
ότι για μένα είν'αλμυρό
για κείνη είναι μέλι
Στον έρωτα μας δε μπορεί
κιανείς να βρει τη λύση
το κύκλο ποιος εμπόρεσε
να τον τετραγωνίσει
Είν'ή ζωή μας μια σταλιά
και πως να ξεδιψάσεις
α δε κατέχεις που και πως
έχεις σκοπό να φτάσεις
Βάσανα που φωλέψανε
μεσ'τση καρδιάς τσι κλώνους
πυρώνουνε τσι στεναγμούς
και ξεπουλιάζουν πόνους
Πες μου ιντά'χεις και πονείς
να γίνω εγώ ο γιατρός σου
να ψάξω γης και ουρανό
να βρω το φάρμακό σου
Πείσμα το πείσμα και δυο δα βγούμενε χαμένοι
κι ίντα δα καταλάβομε να ζούμε χωρισμένοι
Ο χωρισμός τση σα σεισμός εταρακούνησέ με
δε το περίμενα ποτέ κι όμως αρνήθηκέ με
Σα το φαράγγι που στα δυο ένα βουνό το σκίζει
ανάμεσά μας χωρισμός μπήκε και μας χωρίζει
Σκοτίδι ο κόσμος γίνηκε αφού'φυγες μακρυά μου
μέχρι να ζω στα σκοτεινά θά'ναι τα όνειρά μου
Ο ήλιος εσκοτείνιασε κι όλη τη νύχτα πάλι
δα κάθομαι να σκέφτομαι πως είσαι σ'άλλη αγκάλη
