Όλη τη μέρα το κορμί...

 Όλη τη μέρα το κορμί

οι πόνοι το βαστούνε

κι άμα νυχτώνει τ'όνειρο

αλάργο μου κρατούνε

Στο τόπο που σ'αγάπησα...

Στο τόπο που σ'αγάπησα 

πάλι δα πάω να κλάψω

μα τσ'αναμνήσεις δε μπορώ 

με δάκρυα να θάψω

Άμα δ'αργήσω να σε δώ...

 Άμα δ'αργήσω να σε δω

σαλεύγει το μυαλό μου

καινούργιο τραύμα αιμορραγεί

απάνω στο παλιό μου

Βιόλα που είναι όμορφη...

 Βιόλα που είναι όμορφη

δε πρέπει να φυτρώνει

σε τόπο που να μη μπορεί

κιανείς να τση σιμώνει

Απόψε πάλι δε μπορεί...

 Απόψε πάλι δε μπορεί

ο ύπνος να με πάρει

και συντροφιά δα μου κρατεί

τη νύχτα το φεγγάρι

Καταλυτής τση ομορφιάς...

Καταλυτής τση ομορφιάς

λένε πως είναι ο χρόνος

μα δε μπορεί και τση ψυχής

να γίνει δολοφόνος

Στην εδική σου φυλακή...

Στην εδική σου φυλακή

ισόβια να κάτσω

δε δα περάσει από το νου

η σκέψη ν'αποδράσω

Οι αγάπες που με τση καρδιάς...

Οι αγάπες που με τση καρδιάς

το αίμα ποτιστούνε

σε χέρσο τόπο κι άνυδρο

βλασταίνουνε κι ανθούνε

Από καιρό τη μυρωδιά...

Από καιρό τη μυρωδιά

ρόδο μου έχεις χάσει

φαίνεται σ'έχει ο κηπουρός

απότιστο ξεχάσει

Φεγγάρι απόψε που δα βγεις...

Φεγγάρι απόψε που δα βγεις

μη'ρθείς στη γειτονιά μου

μη φανερώσεις το καϋμό

πού'χω στα σωθικά μου

Με δάκρυ πλάθω ΄τ'όνειρο...

Με δάκρυ πλάθω τ'όνειρο

με αίμα την ελπίδα

κι ένα ψιχάλι από χαρά

ποτέ μου εγώ δεν είδα

...σε κάνουν και δακρύζεις

Κι οι αγάπες που με τση καρδιάς

το αίμα τσοι ποτίζεις

πολλές φορές σε κάνουνε

να κλαίς και να δακρύζεις

Η αγάπη τση'ναι δίμουρη...

Η αγάπη τση'ναι δίμουρη

κι ο έρωτάς τση ψεύτης

πότε στα ύψη σε κρατά

και πότε χάμε πέφτεις

Μη με ρωτήξεις ...

Μη με ρωτήξεις ανέ δεις

πως μαύρα ρούχα βάνω

αφού κατέχεις αφορμή

είναι που σένα χάνω

Πάντα δα κάνω όνειρα...

Πάντα δα κάνω όνειρα

πάντα ελπίδες θά'χω

και ας μην ήκαμε ποτέ

η παραθιά μου άθο

Την ομορφιά του φεγγαριού...

Την ομορφιά του φεγγαριού

ο ήλιος τη χαρίζει

και τη δική μου τη ζωή

μια'γάπη την ορίζει

Μοναδική μέσ'το μυαλό...

Μοναδική μέσ'το μυαλό

σκέψη μου έχει γίνει

κι όπου κι αν πάω και σταθώ

ήσυχο δε μ'αφήνει

Kαι με τα δώδεκα Μποφώρ...

Και με τα δώδεκα Μποφώρ

μπορώ να ταξιδέψω

δε μ'ενοχλεί για να σε βρω

ιο σώμα να παιδέψω

Το γιασεμί σου...

Το γιασεμί σου στην αυλή

θωρώ το ξεραμένο

γιατί ποτίζει όποιος περνά

κι ας είναι ποτισμένο

Μια αγάπη μόνο...

Μια αγάπη μόνο στση καρδιάς

το τόπο έχει χωρέσει

και δεύτερη'ναι αδύνατο

να μπει να πιάσει θέση

Στση σκέψης μου τη φυλακή...

Στση σκέψης μου τη φυλακή
σ'έχω φυλακισμένη
πού'χει μονάχα ένα κελί
κι άλλη καμμιά δε μπαίνει

Φεγγάρι απόψε πάρε με...

Φεγγάρι απόψε πάρε με
για να μου δείξεις πού'ναι
θέλω να δω τα μάθια τση
αν κλάψουν σα με δούνε

Και στο παράδεισο να πας...

Και στο παράδεισο να πας

δε θα σ'ακολουθήσω

του παραδείσου τσοι χαρές

σα κόλαση δα ζήσω

Μ'ένα μαχαίρι ατσάλινο...

Μ'ένα μαχαίρι ατσάλινο

μοιάζει η φιλιά που κάνεις

που δε στραβώνει πουθενά

όπου και να το βάνεις

Το άρωμά σου βιόλα μου...

Το άρωμά σου βιόλα μου
εδά πού'σ'ανθισμένη
ειν'άφορμή κι η γειτονιά
είν'όλη μεθυσμένη

Ακόμη και στσοι φλέγες μου
έχει κυκλοφορήσει
το άρωμά σου βιόλα μου
εδά πού'χεις ανθίσει

Δεντρό που έχει...

Δεντρό που έχει ανάβαθα

μέσα στη γη τη ρίζα

σάικα δα συνεπαρθεί

στη πρώτη καταιγίδα

ανάβαθα: όχι βαθειά,επιφανειακά

σάικα: μάλλον

Καρδιά μου πεισματάρικη...

Καρδιά μου πεισματάρικη
πως να σ'αλλάξω γνώμη
δε του φρουκάσαι του μυαλού
και δε σε πιάνουν νόμοι

Στο όνειρό μου οψές αργά...

Στο όνειρό μου οψές αργά

χωρίς να σε καλέσω

ήρθες και πόνο μού'φερες

πάλι για να πονέσω

Φεγγάρι γιάντα πέρασες...

Φεγγάρι γιάντα πέρασες

απόψε με βιασύνη

αφού κατέχεις τσοι καϋμούς

που η μέρα μου αφήνει

Εμέθυσέ με βιόλα μου...

Εμέθυσέ με βιόλα μου

εδά πού΄χεις ανθίσει

τ'άρωμα που στσοι φλέγες μου

έχει κυκλοφορήσει

Πως δα στιμάρω...

Πως δα στιμάρω τη ζημιά

που έχει η καρδιά μου

που μπήκε μέσα ο σεβντάς

και τρώει τα όνειρά μου

στιμάρω: υπολογίσω,εκτιμήσω

Στο σόχορό σου καθ'αργά...

Στο σόχορό σου καθ'αργά

η σκέψη μου σταλίζει

και τσ'αναμνήσεις κάθεται

με τσ'ώρες και σκαλίζει

Ένας κολυμπητής καλός...

Ένας κολυμπητής καλός

καλό'ναι να θυμάται

το δύσκολο'ναι ο γιαερμός

και κείνο να φοβάται

Φεγγάρι απόψε ανέ τη δεις...

Φεγγάρι απόψε ανέ τη δεις

με δακρυσμένα μάθια

να μη τση πεις πως γίνηκα

με τη καρδιά κομμάθια

Και τα πουλιά σωπαίνουνε...

Και τα πουλιά σωπαίνουνε

σα'ρθούνε στην αυλή μου

φαίνεται συναιστάνουνται

πόσο πονεί η πληγή μου

Κάθε δεντρό που απότιστο...

Κάθε δεντρό που απότιστο

πολύ καιρό πομένει

είναι κανόνας φυσικός

ποτέ καρπό δε στένει

Η σκέψη πάλι μού'φυγε...

Η σκέψη πάλι μού'φυγε

και πέταξε κοντά σου

φαίνεται τσ'είναι δύσκολο

να δει τα σφάλματά σου

Όλου του κόσμου τσοι χαρές...

Όλου του κόσμου τσοι χαρές
να βρω δε θα γελάσω
δε θα βρεθεί η αφορμή
εσένα να ξεχάσω

Χαρές και λύπες...

Χαρές και λύπες κουβαλώ
μα οι λύπες περισένε
κι άμα με νοκατήσουνε
πόσοι κοντό δα κλαίνε

Ά δεν αλλάξει ο καιρός...

Ά δεν αλλάξει ο καιρός
στου νου μου τ'ακρογυάλι
ναυαγισμένα όνειρα
δα ξαναβγάλλει πάλι

Τα καμπαέθια πού'καμα...

Τα καμπαέθια πού΄καμα
μ'έχουνε μποδιασμένο
ανάδια μου'ναι η πόρτα τση
μα δε μπορώ να πηαίνω

καμπαέτι : σφάλμα
μποδιασμένος: δεμένος χειροπόδαρα
ανάδια : απέναντι

Ποιος ήφταιξε και...

Ποιος ήφταιξε και μίσησες
πουλί μου τη φωλιά σου
και δε δα ξεπουλιάσουνε
ποτέ τα όνειρά σου

Δε κάνει φέδε...

Δε κάνει φέδε άλλο πουλί
ετσά ψηλά να φτάξει
σαν τα φτερά του αετού
ποτέ δε δα ποτάξει

Δε κάνω φέδε: δεν έχω εμπιστοσύνη

ποτάξει: αποκτήσει

Ποτέ δε σκότωσα λαγό...

Ποτέ δε σκότωσα λαγό
μέσα στη κοιμηθιά ντου
ούτε και τέλια ήστεσα
πάνω στη περασά ντου

Στο χύμα τρέχει το νερό...

Στο χύμα τρέχει το νερό
στο σώπατο στερνιάζει
κια δεν αλλάξομε μυαλά
στσoι βρύσες μας δα στάζει

Καρκίνος μεταστατικός...

Καρκίνος μεταστατικός
ο έρωτάς σου μοιάζει
απ'τη καρδιά'ρχιξε κι εδά
το νου εξουσιάζει

Γάιδαρος που μυγιάζεται...

Γάιδαρος που μυγιάζεται
τσινέλο τονε πιάνει
κι ετσά κιανείς στ'αχίρι ντου
ποτέ δε τονε βάνει

Στη λίγωση του φεγγαριού...

Στη λίγωση του φεγγαριού
πληθαίνει ο καυμός μου
μέρα τη μέρα χάνεται
το φως του απ'ομπρός μου

Δεν έχει αξία ο κυνηγός...

Δεν έχει αξία ο κυνηγός
να πάει στο φεγγάρι
ούτε να πιάσει ο ψαράς
με δυναμίτη ψάρι

Με δυο ρακές...

Με δυο ρακές απού δα πιω
έχω μεθύσει κιόλας
γιατί ανεκατώνεται
με τ'άρωμα μιας βιόλας

Τέσσερα χρόνια,μια φορά...

Εκλογές αύριο και ...

Τέσσερα χρόνια μια φορά
σου δίνουνε'να βόλι
να το ξαμώσετε καλά
να σφίξουνε οι κ....οι

Ισόβια στη φυλακή...

Ισόβια στη φυλακή
τση σκέψης σ'έχω κλείσει
κι όσο και να τη πολεμώ
δε θέλει να σ'αφήσει

Όλος ο κόσμος χάνεται...

Όλος ο κόσμος χάνεται
και γίνεται σκοτίδι
α δε περάσεις να σε δω
τση σκέψης μου στολίδι

Βιόλα μου εκειά που...

Βιόλα μου εκειά που φύτρωσες
κιανένας δε σε φτάνει
κι αν είναι οφέτος ο καιρός
κακός δα σε ξεράνει

Δε πρέπει ο κυνηγός πουλί...

Δε πρέπει ο κυνηγός πουλί
πού'ναι τραυματισμένο
να ποσκοτώνει στη φωλιά
που βρίσκεται χωσμένο

χωσμένο: κρυμένο

Eμένα τό'χει η μοίρα μου...

Εμένα τό'χει η μοίρα μου
κάθε που ξημερώνει
νά'ρχονται κι άλλα βάσανα
νά'ρχονται κι άλλοι πόνοι

Όλη τη μέρα το κορμί...

Όλη τη μέρα το κορμί
ο πόνος συντροφεύγει
κι η νύχτα δίχως όνειρα
περνά κι αυτή και φεύγει

Με μαύρα ρούχα...

Με μαύρα ρούχα το κορμί
δα ξαναντύσω πάλι
γιατί με βρίσκουν συμφορές
η μια πάνω στη άλλη

Δεν έχω μπλιο την αντοχή...

Δεν έχω μπλιο την αντοχή
να κάμω αγάπη άλλη
σε βάσανα και στεναγμούς
δα ξαναπέσω πάλι

μπλιο : πια

Ο χωρισμός σου μ'έκαμε...

Ο χωρισμός σου μ'έκαμε
γλήγορα να γεράσω
το γέλιο από τα χείλια μου
παντοτινά να χάσω

Πολλές φορές μεταξυπνώ...

Πολλές φορές μεταξυπνώ
και χάνω σε απ'ομπρός μου
γιατί δε βγαίνει αληθινό
κιανένα όνειρό μου

Εμένα όλες οι χαρές...

Εμένα όλες οι χαρές
σαφί με προσπερνούνε
γιατί δε βρίσκουν ανοιχτή
τη πόρτα μου να μπούνε

σαφί : πάντα

Στου νου μου τη ...

Στου νου μου τη παράσταση
το πρώτο ρόλο έχει
θά'ναι πρωταγωνίστρια
λιάζει,φυσά γη βρέχει

Βιόλα μου γιάντα φύτρωσες...

Βιόλα μου γιάντα φύτρωσες
στον εγκρεμό απάνω
κι όσο κι αν είμαι δυνατός
τσιτώνω μα δε φτάνω

Σ'αθρώπους πού'ναι...

Σ'αθρώπους πού'ναι ανήμποροι
μετράς τη δύναμή σου
μα δα σιμώσει κι ο καιρός
να βρεις τη πλερωμή σου

Πρώτης αγάπης τραύματα...

Πρώτης αγάπης τραύματα
δε γιειαίνουν με το χρόνο
οι αναμνήσεις βάσανα
σου φέρνουνε και πόνο