ΣΗΜΕΡΟ ΕΧΕΙ ΑΦΟΡΜΗ
ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΝΑ ΞΩΜΕΙΝΕΙ
Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ Π'ΑΛΑΡΓΟ ΣΟΥ
ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΠΟΜΕΙΝΕΙ
γιατί...
Ήτανε μέρα Κυριακή εννιά κι εικοσιπέντε
σπερνό δεκαπενταύγουστου του δυο χιλιάδες πέντε
Τη μέρα που κηδεύανε και του Χριστού τη μάννα
εχτύπησε λυπητερά για σένα η καμπάνα
Έφυγες μα η σκέψη μας θά'ναι πάντα μαζί σου
ν'αποσπερίζομε μαζί στσ'αυλές του παραδείσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου